Mondros’tan sonra başlatılıp sürdürülen işgaller ve Paris Konferansı’nda alınan kararlar Müttefiklerin amacının, Türklerin siyasal bağımsızlıklarını tümden yok etmeye yönelik olduğunu göstermişti. Osmanlı Padişahı ve Hükümetinin ise Müttefiklerden sağlayabileceği küçük hak ve çıkarlarla varlığını sürdürmeye çalıştığı anlaşılmıştı. Öz vatanlarına yönelik bu kasıtlar karşısında ülkenin her yerinde direnişler başlamıştı. Bu direnişleri sürdürebilmek için örgütlenmek, dayanışmak ve silahlanıp halk desteğini sağlayarak her türlü tepkiyi göstermek gerekiyordu. Bu nedenle nerede işgal başlamışsa orada direniş ve örgütlenme başlamış, hatta çoğu yerde daha işgal olmadan önce alınan duyumlar üzerine harekete geçilerek önlem yolları aranmıştı.
Halkın işgal karşısında gösterdiği direniş gücüne Kuvva-yı Milliye (ulusal güç ve irade), ulusal güç ve iradenin yaptığı eyleme de Müdafaa-i Hukuk (hakkın, hukukun savunulması) denilmişti. Kuva-i Milliye kimi yerde silahlı direnişler, kimi yerde örgütler, kimi yerde mitingler, gazete, bildiri ve broşürlerle protesto etme, milis güçler oluşturup şehirleri savunma, Müttefikler katında olayı protesto etme, sürmekte olan barış konferansına raporlar sunma, işgal edilen yerlerin Türk nüfusa ait olduğunu çeşitli dayanaklarıyla kanıtlamak ve savunma önlemlerini görüşmek için kongreler düzenlemek gibi farklı biçimlerde ortaya çıkmıştı. Bunların hepsi Kuvva-yı Milliye’nin yani ulusal güçlerin işgale karşı yaptığı Müdafaa-i Hukuk, yani hakları koruma ve savunma eylemleriydi. Dolayısıyla işgale karşı kurulan örgütlerin çoğunun adında müdafaa-i hukuk, müdafaa-i vatan, muhafaza-i hukuk, redd-i ilhak gibi kavramlar kullanılmıştı. Hak ve hukukun savunulması insanın doğası gereğiydi.
Halkın işgal karşısında gösterdiği direniş gücüne Kuvva-yı Milliye (ulusal güç ve irade), ulusal güç ve iradenin yaptığı eyleme de Müdafaa-i Hukuk (hakkın, hukukun savunulması) denilmişti. Kuva-i Milliye kimi yerde silahlı direnişler, kimi yerde örgütler, kimi yerde mitingler, gazete, bildiri ve broşürlerle protesto etme, milis güçler oluşturup şehirleri savunma, Müttefikler katında olayı protesto etme, sürmekte olan barış konferansına raporlar sunma, işgal edilen yerlerin Türk nüfusa ait olduğunu çeşitli dayanaklarıyla kanıtlamak ve savunma önlemlerini görüşmek için kongreler düzenlemek gibi farklı biçimlerde ortaya çıkmıştı. Bunların hepsi Kuvva-yı Milliye’nin yani ulusal güçlerin işgale karşı yaptığı Müdafaa-i Hukuk, yani hakları koruma ve savunma eylemleriydi. Dolayısıyla işgale karşı kurulan örgütlerin çoğunun adında müdafaa-i hukuk, müdafaa-i vatan, muhafaza-i hukuk, redd-i ilhak gibi kavramlar kullanılmıştı. Hak ve hukukun savunulması insanın doğası gereğiydi.
Yorumlar
Yorum Gönder