Birçok kaynak ve yazar tarafından farklı şekillerde tanımlanan Atatürkçülük için çeşitli tanımlar yapılmıştır. Örneğin İsmet Giritli’ye göre siyasal, ekonomik ve kültürel alanda çağdaş bir Türkiye’yi amaçladığından Ulusal Modernleşme İdeolojisi olarak adlandırılmıştır.
Utkan Kocatürk ise Atatürkçülüğü; Türk Milleti’nin aklın ve bilimin rehberliğinde ileri bir toplum olarak en kısa sürede çağdaş uygarlık düzeyine erişmesini, milletler ailesinin bağımsız, eşit ve şerefli bir üyesi olarak demokratik ve laik kurallar içinde mutlu bir yaşam sürmesini amaçlayan ilkeleri Türk toplumunun ihtiyaç ve isteklerinden doğmuş çağdaş bir düşünce sistemi şeklinde tanımlamıştır.
Genelkurmay Başkanlığı’nın hazırlamış olduğu Atatürkçülük adlı eserde ise şu tanımlamalar yapılmıştır: Türk Milleti’nin bugün ve gelecekte tam bağımsızlığa, huzur ve refaha sahip olması, devletin millet egemenliğine dayandırılması, aklın ve bilmin rehberliğinde Türk kültürünün çağdaş uygarlık düzeyi üzerine çıkarılması amacı ile temel esasları yine Atatürk tarafından belirtilen devlet hayatına, fikir hayatına ve ekonomik hayata, toplumun kurallarına ilişkin gerçekçi fikirlere ve ilkelere Atatürkçülük denir.
Yukarıda da görüldüğü üzere, hangi kavram ya da tanım kullanılırsa kullanılsın Atatürkçü düşüncenin tümü her şeyden önce bu ülke halkının sorunlarına gerçekçi çözümler getirebilmek amacıyla konulmuştur. Bütünüyle M.Kemal Atatürk’ün kafasında biçimlenen Türk Devrimi daha sonraki yıllarda yine O’nun önderliğinde, Ulusal Kurtuluş Savaşı’nı yürüten asker-sivil ileri görüş ve düşünceli aydınlar ve yurtsever halk önderlerinin çabaları ile gelişmiştir. Atatürk ilkeleri’nin tümü bir anda değil, yıllar geçtikçe karşılaşılan sorunlara uygun bir biçimde ortaya konulmuştur.
Atatürkçülük, temelde bir devrimdir. Bu devrim, Türk tarihinin, Türk toplumunun getirdiği birikimler içinde, Türk toplumunu çağdaş ve köklü bir değişime uğrattığı için bir devrimdir. Devrimin getirdiği temel değişme, Halife- Sultanlık sisteminin ve onun zorunlu olarak taşıdığı kişisel egemenliği kaldırmada, onun yerine laikliğe, ulusal egemenlik ilkelerine dayanan Cumhuriyet yönetimini getirmede açık ve kesindir.
Atatürkçülüğün temel öğeleri olarak bilim ve akılcılık, sosyal-ekonomik kalkınma ve çağdaşlaşma, siyasal bağımsızlaşma ve demokratlaşma yönünde özgürlükçülük, laiklik, halkçılık,devletçilik, sosyal adaletçilik, ulusçuluk, barışçılık, cumhuriyetçilik, devrimcilik ilkeleri benimsenebilir. Çok yönlü düşünceye ve demokratik bir toplumsal yapıya dayalı bir değişim, bir atılım, bir ilerleme yaratmak Atatürkçülüğün başka bir ereğidir. Atatürkçülüğün temel ilkeleri Türk Devrimi ile eş anlamda gelmektedir.
Atatürkçülüğü tam olarak anlamak ve tanımlayabilmek için O’nun ana çizgisine bakılması zorunludur. Atatürk’ün ana çizgisinde Cumhuriyetçilik, Laiklik, Barışçılık, Akıl ve Bilimcilik vardır. Bu ana çizgiye ters düşmeyen bütün düşüncelere açıktır. Atatürkçülük onun içindir ki bir noktada durdurulamaz, bir noktada dondurulamaz.
Atatürkçülük yalnız Atatürk’e dönüş demek değildir. Atatürk’ün bıraktığı yerden onu daha ileri götürmektir.
Atatürk ile simgelenen Türk Devrimi, hem karşı-emperyalist bir eylemin, hem de çağdaşlaşma ideolojisinin bir bireşimi olduğu için, dünyada ikinci bir benzeri yoktur. Kemalizm ve Atatürkçülük terimleri, başkaları tarafından farklı anlamlarda kullanılsalar da, aslında aynı ideolojiyi anlatır. Doğal olarak Atatürkçülük adına yapılan bir çok yanlışın Atatürkçülükle uzaktan yakından bir ilgisi yoktur. Atatürkçülük çok kısaca çağdaş uygarlık düzeyine ulaşmak, bunun için de önce çağdaş uygarlığın ileri ülkelerinin sömürüsünden ve denetiminden kurtulmaktır. Çağdaş uygarlık düzeyini ise Atatürk İlkeleri ile vurgulandığı gibi günümüzde laik ve demokratik sosyal hukuk devleti kavramı temsil etmektedir.
Türkiye’de Atatürkçülük ya da Kemalizm denilince akla hemen ünlü altı ok gelmiştir. Bunun en önemli nedeni hiç kuşkusuz, başarıyla tamamlanmış bir Bağımsızlık Savaşı’ndan sonra en önemli sorunun, yeni bir devlet, yeni bir toplum yaratmak olmasıydı. Bir başka deyişle, Bağımsızlık Savaşı’nın kazanılmış olması, bu savaşa ilişkin çaba harcanmasını gerektirmiyordu. Oysa, yeni Cumhuriyet’in önünde başka bir kazanılacak savaş vardı: Yeni bir toplum yaratma savaşı. Bu nedenle, artık Atatürk denilince de, Atatürkçülük denilince de akla yeni toplumun temel ilkeleri olan altı ok gelmeye başladı. Çünkü, bu altı ilke, yeniden biçimlendirilen bir toplumu kurmak için Mustafa Kemal Atatürk tarafından verilen direktifler niteliğindeydi.
Ayrıca, Mustafa Kemal’in, gerek Meclis’i daha rahat denetlemek, gerekse halkı eğitmek için kurmuş olduğu parti, bu yeni toplumu yaratma çabası sırasında, bu ilkeleri oluşturdu, geliştirdi ve ifadelendirdi.
Aslında göz kamaştırıcı karşı-emperyalist Bağımsızlık Savaşı’nı Yedi Düvele karşı kazanmış olan Mustafa Kemal Atatürk, bir doktrin adamı değildi. Nitekim, Kadro dergisinin imtiyaz sahibi Yakup Kadri Karaosmanoğlu, kendisine, Paşam, bu partinin doktrini yok dediği zaman, ona verdiği yanıt: Elbette yok çocuğum, eğer doktrine gidersek hareketi dondururuz olmuştur.
Utkan Kocatürk ise Atatürkçülüğü; Türk Milleti’nin aklın ve bilimin rehberliğinde ileri bir toplum olarak en kısa sürede çağdaş uygarlık düzeyine erişmesini, milletler ailesinin bağımsız, eşit ve şerefli bir üyesi olarak demokratik ve laik kurallar içinde mutlu bir yaşam sürmesini amaçlayan ilkeleri Türk toplumunun ihtiyaç ve isteklerinden doğmuş çağdaş bir düşünce sistemi şeklinde tanımlamıştır.
Genelkurmay Başkanlığı’nın hazırlamış olduğu Atatürkçülük adlı eserde ise şu tanımlamalar yapılmıştır: Türk Milleti’nin bugün ve gelecekte tam bağımsızlığa, huzur ve refaha sahip olması, devletin millet egemenliğine dayandırılması, aklın ve bilmin rehberliğinde Türk kültürünün çağdaş uygarlık düzeyi üzerine çıkarılması amacı ile temel esasları yine Atatürk tarafından belirtilen devlet hayatına, fikir hayatına ve ekonomik hayata, toplumun kurallarına ilişkin gerçekçi fikirlere ve ilkelere Atatürkçülük denir.
Yukarıda da görüldüğü üzere, hangi kavram ya da tanım kullanılırsa kullanılsın Atatürkçü düşüncenin tümü her şeyden önce bu ülke halkının sorunlarına gerçekçi çözümler getirebilmek amacıyla konulmuştur. Bütünüyle M.Kemal Atatürk’ün kafasında biçimlenen Türk Devrimi daha sonraki yıllarda yine O’nun önderliğinde, Ulusal Kurtuluş Savaşı’nı yürüten asker-sivil ileri görüş ve düşünceli aydınlar ve yurtsever halk önderlerinin çabaları ile gelişmiştir. Atatürk ilkeleri’nin tümü bir anda değil, yıllar geçtikçe karşılaşılan sorunlara uygun bir biçimde ortaya konulmuştur.
Atatürkçülük, temelde bir devrimdir. Bu devrim, Türk tarihinin, Türk toplumunun getirdiği birikimler içinde, Türk toplumunu çağdaş ve köklü bir değişime uğrattığı için bir devrimdir. Devrimin getirdiği temel değişme, Halife- Sultanlık sisteminin ve onun zorunlu olarak taşıdığı kişisel egemenliği kaldırmada, onun yerine laikliğe, ulusal egemenlik ilkelerine dayanan Cumhuriyet yönetimini getirmede açık ve kesindir.
Atatürkçülüğün temel öğeleri olarak bilim ve akılcılık, sosyal-ekonomik kalkınma ve çağdaşlaşma, siyasal bağımsızlaşma ve demokratlaşma yönünde özgürlükçülük, laiklik, halkçılık,devletçilik, sosyal adaletçilik, ulusçuluk, barışçılık, cumhuriyetçilik, devrimcilik ilkeleri benimsenebilir. Çok yönlü düşünceye ve demokratik bir toplumsal yapıya dayalı bir değişim, bir atılım, bir ilerleme yaratmak Atatürkçülüğün başka bir ereğidir. Atatürkçülüğün temel ilkeleri Türk Devrimi ile eş anlamda gelmektedir.
Atatürkçülüğü tam olarak anlamak ve tanımlayabilmek için O’nun ana çizgisine bakılması zorunludur. Atatürk’ün ana çizgisinde Cumhuriyetçilik, Laiklik, Barışçılık, Akıl ve Bilimcilik vardır. Bu ana çizgiye ters düşmeyen bütün düşüncelere açıktır. Atatürkçülük onun içindir ki bir noktada durdurulamaz, bir noktada dondurulamaz.
Atatürkçülük yalnız Atatürk’e dönüş demek değildir. Atatürk’ün bıraktığı yerden onu daha ileri götürmektir.
Atatürk ile simgelenen Türk Devrimi, hem karşı-emperyalist bir eylemin, hem de çağdaşlaşma ideolojisinin bir bireşimi olduğu için, dünyada ikinci bir benzeri yoktur. Kemalizm ve Atatürkçülük terimleri, başkaları tarafından farklı anlamlarda kullanılsalar da, aslında aynı ideolojiyi anlatır. Doğal olarak Atatürkçülük adına yapılan bir çok yanlışın Atatürkçülükle uzaktan yakından bir ilgisi yoktur. Atatürkçülük çok kısaca çağdaş uygarlık düzeyine ulaşmak, bunun için de önce çağdaş uygarlığın ileri ülkelerinin sömürüsünden ve denetiminden kurtulmaktır. Çağdaş uygarlık düzeyini ise Atatürk İlkeleri ile vurgulandığı gibi günümüzde laik ve demokratik sosyal hukuk devleti kavramı temsil etmektedir.
Türkiye’de Atatürkçülük ya da Kemalizm denilince akla hemen ünlü altı ok gelmiştir. Bunun en önemli nedeni hiç kuşkusuz, başarıyla tamamlanmış bir Bağımsızlık Savaşı’ndan sonra en önemli sorunun, yeni bir devlet, yeni bir toplum yaratmak olmasıydı. Bir başka deyişle, Bağımsızlık Savaşı’nın kazanılmış olması, bu savaşa ilişkin çaba harcanmasını gerektirmiyordu. Oysa, yeni Cumhuriyet’in önünde başka bir kazanılacak savaş vardı: Yeni bir toplum yaratma savaşı. Bu nedenle, artık Atatürk denilince de, Atatürkçülük denilince de akla yeni toplumun temel ilkeleri olan altı ok gelmeye başladı. Çünkü, bu altı ilke, yeniden biçimlendirilen bir toplumu kurmak için Mustafa Kemal Atatürk tarafından verilen direktifler niteliğindeydi.
Ayrıca, Mustafa Kemal’in, gerek Meclis’i daha rahat denetlemek, gerekse halkı eğitmek için kurmuş olduğu parti, bu yeni toplumu yaratma çabası sırasında, bu ilkeleri oluşturdu, geliştirdi ve ifadelendirdi.
Aslında göz kamaştırıcı karşı-emperyalist Bağımsızlık Savaşı’nı Yedi Düvele karşı kazanmış olan Mustafa Kemal Atatürk, bir doktrin adamı değildi. Nitekim, Kadro dergisinin imtiyaz sahibi Yakup Kadri Karaosmanoğlu, kendisine, Paşam, bu partinin doktrini yok dediği zaman, ona verdiği yanıt: Elbette yok çocuğum, eğer doktrine gidersek hareketi dondururuz olmuştur.
Yorumlar
Yorum Gönder